کد مطلب:259353 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:147
امام حسن عسکری در برابر صوفیان
نظر به اینكه اوضاع اقتصادی مسلمانان در صدر اسلام خوب نبود، امامان علیه السلام مانند امیرمؤمنان علی علیه السلام از نظر لباس، غذا و مسكن در سطح بسیار پایین و ساده ای می زیستند تا بر مستمندان سخت نگذرد. ولی اوضاع اقتصادی مسلمانان در عصر امام باقر علیه السلام و امام صادق علیه السلام به بعد، خوب بود. از این رو امامان علیهم السلام در حد متوسط، از لباس و غذا و مسكن استفاده می كردند.
گروهی صوفی و صوفی منش به خیال این كه از نظر اسلام همیشه باید لباس كهنه و مندرس پوشید و در ساده ترین وضع زیست برای خود مكتب خاصی درست كرده بودند و حتی به امامان علیهم السلام اشكال می كردند. این اشكال تراشی از عصر امام صادق علیه السلام آشكار و تا عصر امام حسن عسكری علیه السلام ادامه یافت. سفیان ثوری از بنیانگذاران این ایده ی انحرافی بود.
بر همین اساس، یكی از صوفی منش ها به نام «كامل بن ابراهیم» به محضر امام حسن عسكری علیه السلام آمد، وقتی كه لباس سفید امام علیه السلام را در تنش دید، پیش خود گفت: ولی خدا لباس نرم و زیبا می پوشد و آن گاه ما را به برادری و ایثار دعوت می كند و از پوشیدن لباس های نرم و لطیف نهی می نماید؟
امام حسن عسكری علیه السلام در حالی كه خنده بر لب داشت، حرف دل كامل بن ابراهیم را خواند و آستینش را بالا زد، ناگاه لباس سیاه خشن در زیر لباس رو، پیدا شد، آن گاه به كامل بن ابراهیم فرمود:
هذا لله و هذا لكم؛
این لباس سیاه خشن كه در زیر لباسهایم پوشیده ام، برای خدا است. و این لباس نرم و لطیف برای شماست.
كامل بن ابراهیم می گوید: از پاسخ امام علیه السلام شرمنده شدم. [1] .
[ صفحه 134]
به امام حسن عسكری علیه السلام خبر رسید شخصی به نام «احمد بن هلال» با صوفی بازی و خودنمایی، جمعی را فریفته ی خود نموده و به نام امامان علیهم السلام به عقیده صاف شیعیان می تازد و آنها را منحرف می نماید.
امام حسن علیه السلام پس از تحقیق دریافت كه او نیز یكی از بدعتگزاران و دزدان عقیده است، با این كه بعضی می خواستند او را درستكار معرفی نمایند و می گفتند: او 54 بار با پای پیاده برای انجام حج به مكه رفته است و...
امام حسن علیه السلام با قاطعیت برای نمایندگانش در عراق نوشت:
احذروا الصوفی المتصنع؛
از آن صوفی ساختگی و دروغین دوری كنید.
جمعی «قاسم بن علا» را نزد امام حسن علیه السلام فرستادند تا بلكه امام علیه السلام در مورد احمد بن هلال تجدید نظر كند.
امام علیه السلام به او فرمود:
امر ما در مورد این شخص دروغین، ابن هلال كه خدایش او را نیامرزد به شما رسید، خداوند گناهان او را نمی آمرزد و لغزش او را پس نمی گیرد. او بدون اجازه و رضایت ما با استبداد رأی در امور ما دخالت كرده است و طبق هوس های نفسانی خود رفتار می كند.
خداوند اراده كرده كه او را به دوزخ بفرستد. ما صبر می كنیم تا خداوند بر اثر نفرین ما عمر او را كوتاه كند...» [2] .
و در مورد دیگر، امام حسن عسكری علیه السلام به ابوهاشم، ضمن گفتاری در سرزنش صوفی مسلكان فرمود:
ألا انهم قطاع طریق المؤمنین، و الدعاة الی نخلة الملحدین، فمن أدركهم فلیحذرهم، و لیصن دینه و ایمانه؛
آگاه باشید آنان دزدان سر گردنه بر سر راه مؤمنان هستند و مردم را
[ صفحه 135]
به راه ملحدان فرا می خوانند. هر كس كه با آنها روبه رو شد باید حتما از آنها دوری كند و دین و ایمان خود را از گزند آنها حفظ نماید. [3] .
گروهی صوفی و صوفی منش به خیال این كه از نظر اسلام همیشه باید لباس كهنه و مندرس پوشید و در ساده ترین وضع زیست برای خود مكتب خاصی درست كرده بودند و حتی به امامان علیهم السلام اشكال می كردند. این اشكال تراشی از عصر امام صادق علیه السلام آشكار و تا عصر امام حسن عسكری علیه السلام ادامه یافت. سفیان ثوری از بنیانگذاران این ایده ی انحرافی بود.
بر همین اساس، یكی از صوفی منش ها به نام «كامل بن ابراهیم» به محضر امام حسن عسكری علیه السلام آمد، وقتی كه لباس سفید امام علیه السلام را در تنش دید، پیش خود گفت: ولی خدا لباس نرم و زیبا می پوشد و آن گاه ما را به برادری و ایثار دعوت می كند و از پوشیدن لباس های نرم و لطیف نهی می نماید؟
امام حسن عسكری علیه السلام در حالی كه خنده بر لب داشت، حرف دل كامل بن ابراهیم را خواند و آستینش را بالا زد، ناگاه لباس سیاه خشن در زیر لباس رو، پیدا شد، آن گاه به كامل بن ابراهیم فرمود:
هذا لله و هذا لكم؛
این لباس سیاه خشن كه در زیر لباسهایم پوشیده ام، برای خدا است. و این لباس نرم و لطیف برای شماست.
كامل بن ابراهیم می گوید: از پاسخ امام علیه السلام شرمنده شدم. [1] .
[ صفحه 134]
به امام حسن عسكری علیه السلام خبر رسید شخصی به نام «احمد بن هلال» با صوفی بازی و خودنمایی، جمعی را فریفته ی خود نموده و به نام امامان علیهم السلام به عقیده صاف شیعیان می تازد و آنها را منحرف می نماید.
امام حسن علیه السلام پس از تحقیق دریافت كه او نیز یكی از بدعتگزاران و دزدان عقیده است، با این كه بعضی می خواستند او را درستكار معرفی نمایند و می گفتند: او 54 بار با پای پیاده برای انجام حج به مكه رفته است و...
امام حسن علیه السلام با قاطعیت برای نمایندگانش در عراق نوشت:
احذروا الصوفی المتصنع؛
از آن صوفی ساختگی و دروغین دوری كنید.
جمعی «قاسم بن علا» را نزد امام حسن علیه السلام فرستادند تا بلكه امام علیه السلام در مورد احمد بن هلال تجدید نظر كند.
امام علیه السلام به او فرمود:
امر ما در مورد این شخص دروغین، ابن هلال كه خدایش او را نیامرزد به شما رسید، خداوند گناهان او را نمی آمرزد و لغزش او را پس نمی گیرد. او بدون اجازه و رضایت ما با استبداد رأی در امور ما دخالت كرده است و طبق هوس های نفسانی خود رفتار می كند.
خداوند اراده كرده كه او را به دوزخ بفرستد. ما صبر می كنیم تا خداوند بر اثر نفرین ما عمر او را كوتاه كند...» [2] .
و در مورد دیگر، امام حسن عسكری علیه السلام به ابوهاشم، ضمن گفتاری در سرزنش صوفی مسلكان فرمود:
ألا انهم قطاع طریق المؤمنین، و الدعاة الی نخلة الملحدین، فمن أدركهم فلیحذرهم، و لیصن دینه و ایمانه؛
آگاه باشید آنان دزدان سر گردنه بر سر راه مؤمنان هستند و مردم را
[ صفحه 135]
به راه ملحدان فرا می خوانند. هر كس كه با آنها روبه رو شد باید حتما از آنها دوری كند و دین و ایمان خود را از گزند آنها حفظ نماید. [3] .
[1] دلائل الامامه طبري: ص 273.
[2] اقتباس از بحارالانوار: ج 50، ص 218.
[3] حديقة الشيعه، ص 592.